សុកត្រាំងជាភូមិភាគមានជនរួមជាតិខ្មែរស់នៅច្រើនបំផុតបើប្រៀបជាមួយបណ្តាខេត្តក្រុងនៅណាមបូ និងមានវត្តទក្ខិណនិកាយខ្មែរចំនួន៩៣វត្ត។ ក្នុងសង្គមទំនើបសព្វថ្ងៃ ជាមួយការដោះដូររវាងវប្បធម៌ជនជាតិជាបងប្អូនដែលរស់នៅជាមួយគ្នាបានឥទ្ធិពលដល់ខឿនវប្បធម៌សិល្បៈរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរនៅសុកត្រាំង ក្នុងនោះមានវិស័យស្ថាបត្យកម្មនៃវត្តអារាម។

កំណត់វប្បធម៌ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះស្មារតីនៃសង្គម ទន្ទឹមនឹងនោះ ជាទិសដៅ កម្លាំងជំរុញការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច-សង្គមក្នុងដំណើរការកសាងជនបទថ្មី ឃុំឡុងឌឹក ស្រុកឡុងភូ (សុកត្រាំង) បានប្រមូលផ្តុំកម្លាំងសម្រេចនូវលក្នអំពីវប្បធម៌ រួមចំណែកលើកកម្ពស់ជីវភាពស្មារតីរបស់ប្រជាជន។

សុកត្រាំងជាខេត្តមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅច្រើន ស្រូបអត្រា៣០,៧%។ ក្នុងឆ្នាំ ជនរួមជាតិ​ខ្មែរមានច្រើនពិធីបុណ្យដូចៈ បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី បុណ្យសែនដូនតា បុណ្យអកអំបុក ចូវវស្សា ចេញវស្សា វិសាខបូជា។ល។ ក្នុងបណ្តាពិធីបុណ្យនិងពិធីកិច្ចនោះ​មិនអាចខ្វះគ្រូអាចារ្យបាន ព្រោះគាត់ជាអ្នកបានសហគមន៍ជនរួមជាតិខ្មែរគោរព។

ស្ថិតនៅសង្កាត់ទី៦ ទីក្រុងសុកត្រាំង សារមន្ទីរមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការរក្សានិងតម្កើងលក្ខណៈល្អស្អាតនៃសម្លៀកបំពាក់ប្រពៃណីរបស់បណ្តាជនជាតិ។ ជាពិសេស សម្លៀកបំពាក់ជនជាតិខ្មែរនៅទីនេះគឺជាសក្ខីភាពដ៏រស់រវើកនៃលក្ខណៈវប្បធម៌ដ៏យូរលង់ រួមចំណែកធ្វើសម្បូណ៌បែបអត្តសញ្ញាណវប្បធម៏របស់ខេត្តសុកត្រាំង។

របាំជាប្រភេទសិល្បៈបុរាណរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ ជាគ្រាប់ពេជ្រដ៏ពិសិដ្ឋក្នុងឃ្លាំងវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរនៅសុកត្រាំង។ មិនត្រឹមជាទម្រង់សិល្បៈសម្រាប់ទស្សនាកម្សាន្តប៉ុណ្ណោះទេ របាំនៅទាំងបំពាក់ដោយទស្សនាវិជ្ជានៃការស់នៅរបស់មនុស្ស បែងចែកច្បាស់ពីអាក្រក់ ល្អ ទន្ទឹមនោះ ដក់ជាប់ស្មារតីរស់នៅល្អប្រសើរ ឆ្លងតាមរយៈរឿងព្រេងដែលជាអរូបី។ យល់ច្បាស់ពីតម្លៃនៃប្រភេទសិល្បៈនេះ ពេលកន្លង សុកត្រាំងបានខិតខំក្នុងការអភិរក្សនិងពង្រីកបេតិកភណ្ឌរបាំ។ ខេត្តបានផ្សព្វផ្សាយបណ្តាកម្មវិធីអប់រំសហគមន៍ ដើម្បីលើកកម្ពស់ស្មារតីក្នុងការអភិរក្សអត្តសញ្ញាណជនជាតិ ទន្ទឹមនោះ ចាត់តាំងបណ្តាថ្នាក់ហ្វឹកហាត់និងបង្ហាត់បង្រៀនរបាំដល់យុវវ័យជំនាន់ក្រោយ។

“កូន​សៀវ​ភៅ​សតិ​អា​រម្មណ៍​ហូ​ជី​មិញ (ពីរ​ភា​សា​វៀត - ខ្មែរ)” គឺ​ជា​ផលិត​ផល​បោះ​ពុម្ព​ដែល​ចង​ក្រង​ដោយ​វិទ្យា​ស្ថាន​នយោ​បាយ​ភូមិ​ភាគ IV វិទ្យា​ស្ថាន​នយោ​បាយ​ជាតិ​ហូ​ជី​មិញ គ្រឹះ​ស្ថាន​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​នយោ​បាយ​ជាតិ​ការ​ពិត។